20-Oktober-2008

Vandaag zijn we aangekomen in Hanoi. Op het vliegveld werden we opgewacht door onze gids en chauffeur. Zij brachten ons naar ons hotel wat gelegen midden in het oude centrum. Deze rit duurde ongeveer 3 kwartier. Naar mate we Hanoi naderden werd het verkeer steeds drukker en chaotischer. Eenmaal in het centrum van de stad overtrof het verkeer al onze verwachtingen. Wat een puinhoop, drukte, gekrioel, nooit stoppende scooters, brommers, riksja’s en een enkele auto. Onze gids heeft ons al aangegeven om over te steken in dit verkeer met de blik op oneindig wat we dan ook prompt gaan uitproberen. En met succes. Dwars door het verkeer heen lukt het ons de overkant van de straat te bereiken en al snel wordt het een sport.Echter onze grootste verbazing betreft de elektriciteitsvoorziening. Van elektriciteitspaal tot elektriciteitspaal loopt niet een enkele draad maar een bundel van wel honderd niet geïsoleerde draden die door iedere straat lopen. We hebben op onze reizen al veel meegemaakt maar Hanoi slaat tot op heden alles. Dit zijn nog maar onze eerste uren in Vietnam.

21-oktober-2008

Nadat we hadden ontbeten staan we om 8.00 uur in de rij om opgehaald te worden door de gids en chauffeur voor een dagtrip via Hoa Lu naar Tamcoc. Het beloofde een mooie dag te worden. Het weer was stralend en de zon scheen hoog aan de hemel. Maar helaas, nog steeds is moeder natuur de baas en zo bleek dat ook vandaag maar weer.

De rit ging eerst door Hanoi. De chauffeur baande zich een weg door het chaotische verkeer van Hanoi richting het noorden. De afstand bedraagt ongeveer 100 km. We reden over de “High Way” richting Tamcoc. Van verkeer regels hebben de Vietnamezen nog nooit gehoord. Om een 2 baans weg werden we zowel links als rechts gepasseerd. Met gebruik van hun claxon baanden vrachtwagens, personenauto’s, scooters en allerlei andere voertuigen zich op hun eigen wijze een weg naar hun bestemming. Veel van deze voertuigen zouden bij ons in Nederland al lang niet meer de straat op mogen, laat staan mogen rijden op de grote “High Way”. Je moet dan denken aan autobussen zonder ramen, waarvan de chauffeur met een helm op achter het stuur zit, oude tractoren, auto’s welke bijna uit elkaar vallen en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Onderweg zagen we de vele rijstvelden waar druk werd geoogst, passeerden we diverse dorpen waar mensen druk aan het werk zijn met van alles en nog wat, lag de geoogste rijst te drogen op de stoep naast de High Way etc. etc.
Ook werd er nog even gestopt voor de sanitaire noodzakelijkheden en daarna kwamen we aan in Hoa Lu. Dit was vroeger de hoofdstad van Vietnam rond het jaar 1000 na Christus. Hier bezoeken we het tempelcomplex van Dinh Tien Hoang.

Daarna gaat de trip verder naar Tamcoc. We aten in een lokaal restaurant en daarna gingen we op weg naar de boten waarmee we toer zouden gaan maken naar de grotten van Tamcoc. Aangekomen bij deze boten begon de ellende. Ineens besloten de weergoden dat het uit moest zijn met het mooie weer en begon het te regenen. Binnen enkele minuten stond de weg blank. We schuilden een half uur in een plaatselijk café maar het regenen hield niet op, het ging als maar harder regenen. Een boottocht zat er voor vandaag niet meer in.

Enige tijd later besloten we om een pagode daar kort in de buurt te gaan bezoeken. Inmiddels was het wat zachter gaan regenen, dus dit moest wel kunnen. De pagode lag in een bijzonder mooie omgeving, tussen 2 bergen in. In principe bestaat hij uit drie delen. Het 1e deel stond beneden in het dal, het 2e deel in een grot op de helft van de weg naar de top van de berg en het 3e deel stond boven op de top van de berg. Gezien de weersomstandigheden bezochten we alleen het 1e deel van de pagode.
Na dit bezoek gingen we terug naar Tamcoc, waar de gids ons nog een gedeelte liet zien van de route die we anders per boot zouden hebben afgelegd. Inmiddels was het droog geworden en we besloten om nog een stukje te gaan lopen langs de uitgestrekte rijstvelden. Echter we kwamen niet ver want moeder natuur vond dat het weer moest gaan regenen. Gelukkig stond de auto niet zo ver. Hierna werd de terugreis aanvaart naar Hanoi. Wanneer je dan denkt dat het met de regen vlug zal zijn gedaan dan heb je het mis. Onderweg begon het nog harder te regenen. Wegen overstroomden, auto’s reden zeker door 30 cm water. De bromfietsers werden niet alleen nat door de regen maar ook door het opspattende water van de auto’s.

25 km voor Hanoi begaf onze auto het. Hij kon niet meer worden gestart en daar stonden we op de uitvoegstrook van de “High Way”. Auto’s en allerlei andere voertuigen razen voorbij. De hulptroepen werden gewaarschuwd en de chauffeur besloot om een “gevaren driehoek” uit te zetten. Nu zul je denken een gevaren driehoek, bestaat die ook in Vietnam? Nou nee, onze gevaren driehoek bestond uit een kistje, wat takken en nog wat andere rommel. Na 1½ uur wachten arriveerde de hulptroepen. Wij konden in een andere auto onze tocht vervolgen en onze auto werd gemaakt.

22 oktober 2008

De dag begint vandaag goed. De zon staat aan de hemel te branden, de lucht is blauw. De gids en chauffeur zijn op tijd. De chauffeur blijkt te zijn vervangen door zijn collega en ook is er een andere auto. (misschien wel net zo veilig).
We beginnen ons een weg te banen in het chaotische verkeer van Hanoi. Volgens ons heeft niemand daar ooit gehoord van verkeersregels. Een rijbewijs halen, we weten niet of dit in Vietnam wel bestaat en zo ja dan is er niemand voor geslaagd. Ons eerste bestemming van vandaag is het Mausoleum van Ho Chi Minh, de vrijheidsstrijder van Vietnam.

Het mausoleum staat aan een groot plein, geflankeerd door 2 tribunes. Diverse  werklui zijn bezig met het grasveld te maaien tegenover het mausoleum. Overal lopen groepen toeristen de door een gids worden voorgelicht over het leven wat Ho Chi Minh leidde en over wat Vietnam aan hem heeft te danken.
Aangrenzend aan het mausoleum is het presidentieel paleis. Dit is gelegen in een prachtige tuin en wordt nog steeds gebruikt voor de ontvangst van regeringsleiders e.d.
Ho Chi Minh heeft nooit gewoond in dit paleis. Hij heeft gewoond in een klein huisje in de tuin en wat ook te bezichtigen is.

Het volgende doel in van onze city tour is een-pilaar-pagode. Nadat we deze met een bezoek hadden vereerd werd de auto weer opgezocht en ging het naar de Quan Thanh Tempel welke een speciale betekenis heeft voor vele Vietnamezen.

De citytour wordt vervolgd naar de pagode van Tran Quac.  Met de auto banen we ons weer een weg in het drukke verkeer van Hanoi. De pagode van Tran Quac is een pagode, gelegen op een klein eilandje in een meer, en wordt gezien als een van de belangrijkste pagodes van Hanoi.

Het volgende doel is het etnologisch museum. Hierin wordt de geschiedenis van Vietnam belicht. Van alle 54 volkeren,die in Vietnam leven, wordt een beschrijving gegeven van hun leefgewoonte, kledendracht etc.

Het laatste doel van onze citytour is de tempel van de Literatuur. Een indrukwekkende tempel, ter ere van Confusius, en inspirator van de studenten. 
Nadat we de tempel hebben bekeken worden we terug gebracht naar het hotel waar we ons konden opfrissen en even kunnen uitrusten. ’s Avonds staat de Waterpoppenshow op het programma.

's Avonds worden we opgehaald in het hotel en naar het theater gebracht. Voor ons zijn plaatsen gereserveerd op de eerste rij en dus hebben we goed zicht op de ludieke, knap in elkaar gezette, Waterpoppenshow. Eerst worden de diverse Vietnamese muziekinstrumenten gedemonstreerd, welke door het orkestje tijdens de voorstelling zullen worden gebruikt, waarna de daadwerkelijke poppenshow begint. We verstaan er natuurlijk niets van maar toch is de show toch leuk om te zien. Deze waterpoppenshow is uniek voor Vietnam. Nergens op de wereld is zo’n show te zien, alleen hier in Vietnam.
Na de voorstelling worden we teruggebracht naar ons hotel waarna we nog  konden dineren in het restaurant gelegen op de bovenste verdieping van het hotel. Om 22.00 uur ging voor ons het licht uit.

23 oktober 2008

Om 8.30 uur worden opgehaald door de gids en chauffeur voor een rit van 3½ uur naar Halong City. Op de helft wordt er gestopt bij een grote kunstnijverheid organisatie voor gehandicapten. Hier worden beelden, schilderijen sierraden etc. gemaakt door gehandicapten die dan weer worden verkocht. Het atelier was volledig in gebruik en het is interessant om te zien hoe de diverse dingen worden gemaakt.
Rond de klok van 12 uur komen we aan bij de haven van Halong City. In de haven wacht de Bai Tho Yunk op ons voor een cruise door het prachtige gebied van Halong Bay. Het was hier een drukte van jewelste. Hier worden we opgewacht door gids Loi en de bemanning van de Bai Tho Yunk. Met een kleine boot worden we naar de grote Junk toegebracht. Aangekomen op de boot worden we verwelkomt met een drankje en daarna krijgen we onze hutten aangewezen. Ondertussen wordt het anker gelicht en koers gezet naar het centrale gedeelte van Halong Bay.

De boottocht voert langs talloze eilandjes, welke recht uit zee verrijzen en diverse vormen hebben. Deze rotsen bestaan uit lime-steen. Nadat de bagage in de hut is gebracht volgt de lunch. Als visliefhebbers kunnen we ons hart ophalen. De kok zet ons een heerlijke lunch voor bestaande uit diverse hapjes gemaakt van diverse soorten vis zoals krab, grote garnalen, inktvis en nog enkele onbekende exemplaren.

Naar een prachtige tocht tussen de eilanden door bereiken we een trap van 145 treden. Na deze beklommen te hebben wordt de Sung Sot Grot bereikt. Deze grot is de grootste in Halong Bay en bestaat uit 3 in grote toenemende kamers. Een grote hoeveelheid stalagmieten en stalactieten zijn er in te bewonderen welke de raarste vormen hebben aangenomen. Nadat we weer een groot aantal treden waren afgedaald bereiken we de aanlegsteiger waar de boot op ons ligt te wachten.

Weer terug aan boord wordt er koers gezet naar een eilandje met een strand en daarnaast met een uitkijkpunt. Dit uitkijkpunt is gelegen op een berg op het eiland en is bereikbaar met een trap van ruim 500 treden. Met onze uitmuntende conditie staan we binnen 5 minuten boven en na enkele minuten te hebben uitgeblazen kunnen we genieten van het prachtige uitzicht over centraal gedeelte van Halong Bay.

Nadat we deze trap weer zijn afgedaald is het bijna tijd voor het bekijken van de zonsondergang. Deze valt wat tegen. Hierna zoeken we de boot weer op en deze zet koers naar een plaats wij hij zijn anker uitgooit. Rond 19.00 uur wordt het diner opgediend. Net als de lunch ziet dit er weer prima uit. Het bestond o.a. uit koningsgarnalen, diverse soorten vis en diverse soorten groenten.
Nadat het diner voorbij was nog even een pilsje en dan vroeg naar bed. We kunnen terugkijken op een prachtige dag.

24 oktober 2008

Zoals al eerder werd vermeld gaat het leven van een vakantieganger niet over rozen. Uitslapen is er niet bij. Zo ook vandaag niet. Om 7.00 uur loopt de wekker al weer af om op tijd bij het ontbijt te kunnen zijn. Dit zou om 7.30 uur worden opgediend waarna we direkt in de sloep worden geladen om een bezoek te brengen aan de Luon Cave (passing through cave). Dit bezoek is zeer indrukwekkend.

De Luon Cave is een soort baai, geheel omgeven door bergen en bereikbaar via een lage tunnel in een berg. Een grote boot kon de tunnel niet passeren en dus wordt er gebruik gemaakt van een sloep. Aangekomen in de grot is het er erg stil, de rotsen zijn steil waarop allerlei planten groeien. Nadat de motor was afgezet wordt het nog stiller en konden we genieten van alles wat zich in deze baai afspeelt. Na enige tijd wordt de motor weer gestart en ging de sloep weer terug naar de boot. Deze zet de terugreis in nadat iedereen weer aan boord was richting Halong City.

Op de terugreis genieten we nog van een voortreffelijke brunch en rond 11.00 uur meert de boot weer aan in de haven van Halong City. We bedanken onze gids en onze eerste gids stond ons al weer op te wachten om ons terug te brengen naar Hanoi.
Na een rit van ruim 3 uur arriveren we in Hanoi waar we worden opgewacht door 4 riksja’s voor een cyclotoer van 1 uur door het oude Hanoi.

Echt een ware belevenis. Over geleverd zijn aan een ander persoon in het chaotische verkeer van Hanoi. Links en rechts komen auto’s en bromfietsers voorbij. De een meent nog harder te moeten toeteren dan de ander. Soms weet je niet wat je overkomt en sta je helemaal vast midden op een kruispunt en ben je van alle kanten ingesloten door auto’s, bromfietsers etc.

In het oude stadsdeel van Hanoi leven, wonen en werken de mensen op straat. Je ziet veel dezelfde ambachten naast elkaar in een straat geclusterd. In de ene straat wonen alle smeden terwijl in een andere straat alleen maar kleding wordt verkocht.  Van een parkeerbeleid hebben ze in Hanoi nog nooit gehoord. Auto’s worden geparkeerd net waar het uitkomt, alle bromfietsers staan op het voetpad terwijl de mensen hun waar ook nog proberen uit te stallen op het voetpad. Dus je hebt te maken met een enorme puinhoop wat voor ons westerlingen bijna niet te bevatten is.

Na afloop worden we gedropt bij het hotel waar onze bagage staat. Hier komen we even tot rust en kunnen we onze kleding inpakken welke we nodig hebben in Sapa. Vanavond gaan we met de nachttrein van Hanoi naar Lao Cai. Voordat we echter met de trein richting Lao Cai vertrekken krijgen we nog een diner aangeboden door de reisorganisatie als compensatie voor de ongemakken voor die dag dat de auto pech kreeg. We worden door de gids en chauffeur rond de klok van 18.00 uur opgehaald en gebracht naar een chic Vietnamees restaurant. Het eten smaakte voortreffelijk en als we onze buiken rond hebben gegeten is het tijd om naar het station te gaan voor de nachtelijke treinreis naar Lao Cai.

De trein staat inmiddels klaar. We hebben 2 kabines gehuurd in deze zeer luxe trein (Fanxipan). Om 21.15 vertrekt de trein om vervolgens de volgende morgen om 5.30 uur aan te komen in Lao Cai.

25 oktober 2008

Het slapen in de trein valt voor de meeste van ons niet mee. Door het stampen en schudden van de trein kunnen we de slaap moeilijk vatten. Om 5.00 uur worden we echter weer gewekt en na een kop thee gedronken te hebben kwam de trein aan op het station van Lao Cai.

Hier is het bij de uitgang een grote drukte. Vele gidsen staan te wachten op de toeristen die met de trein mee kwamen. Zo ook onze gids, die we snel hebben gevonden. We worden meegenomen naar een lokaal restaurant en daar krijgen we ons ontbijt.

Inmiddels heeft de chauffeur zich ook gemeld en toen we het ontbijt ophadden wordt de auto gestart en gaat het richting De Phong Hai markt. Deze rit zal ongeveer 3 uur duren.

In de omgeving van Lao Cai heeft het al enige dagen flink geregend, dus de weg was modderig en slecht begaanbaar. We komen o.a. vlak bij de Chinese grens. Vodafoon heet ons van harte welkom in China, dus zo dicht zijn we bij de grens. De autorit was prachtig. Prachtige panorama’s komen voorbij. In de sawa’s wordt door de bevolking druk gewerkt om de rijst te oogsten. Ook wordt er hard gewerkt aan de wegen om deze te verbeteren. Dit geeft natuurlijk opstoppingen maar de  Vietnamezen weten daar op hun manier mee op te gaan. Met een hoop getoeter banen zij zich een weg.

De bevolking leeft hier ook anders dan in de steden. Velen hebben hun eigen bedrijfje. Vele mensen lopen hier ook nog in klederdracht, niet alleen de oudere vrouwen maar ook de jongeren. Ieder bergvolk heeft zijn eigen leefgewoontes en dus ook kleding. Hieraan kun de verschillende volkeren van elkaar onderscheiden. Onderweg stoppen we nog even voor een sanitaire stop.

Bij de Phong Hai markt aangekomen is het er erg druk. Vooral veel leden van de Bloemen-H’Mong zijn naar deze markt toegekomen en bieden daar hun waren aan. Deze waren bestaan uit kleedjes, stoffen, wijn, voedsel maar ook waterbuffels, varkens, koeien etc. Veelal worden de waren door de vrouwen verkocht terwijl de mannen in een apart gedeelte zitten te eten, roken en drinken. Na een uurtje gezellig over de markt te hebben gelopen zoeken we onze auto weer op en wordt de reis voortgezet naar de volgende bestemming namelijk een boottocht over de rivier de Cai.

Deze boottocht levert weinig spectaculaire beelden op. Maar omdat de zon ook weer was gaan schijnen maakt dit laatste een hoop goed. Nadat we weer veilig aan land zijn gestapt wordt de auto weer gestart en de reis gaat verder richting Sapa waar ons hotel staat voor de komende 2 nachten.  

De rit duurde lang o.a. doordat op veel plaatsen aan de weg gewerkt wordt. Voorbij Sapa wordt het allemaal nog een beetje spannender. We moeten rijden over een bergweggetje, door rivieren heen om dan op onze eindbestemming van deze dag te komen: de Topas Eco Lodge. De vakantiehuisjes staan verspreid over een heuvelachtig terrein en volgens onze gids moet het uitzicht geweldig zijn. Maar dit zullen we morgen pas zien omdat het nu mistig is en deze vandaag niet meer zal verdwijnen.
Bij de lodge worden we verwelkomt door de eigenaar, het personeel zorgt dat onze bagage wordt weggebracht naar de huisjes die ons zijn toegewezen. Nadat al de administratieve formaliteiten zijn afgewerkt bij de receptie kunnen wij ons zelf ook even wat rust gunnen en bijkomen van deze vermoeiende dag.

’s Avonds zijn we nog gaan dineren in het restaurant en na nog een lekker pilsje te hebben gedronken was het tijd om te gaan slapen.

26-okt-2008
Wanneer we wakker worden onder de klamboe is het buiten mistig. We kunnen niet genieten van het uitzicht wat in de diverse folders laten zien en we kunnen alleen maar hopen dat de mist in de loop van de dag wegtrekt.
Vandaag hebben we pas om 10.30 uur afgesproken met de gids voor een excursie naar een bergdorpje waar de minderheidsgroepering de Rode Dao leeft. Onderweg begint het een beetje te regenen. De Rode Dao is te herkennen aan de rode hoofddeksels, zwarte kleding en aan het weggeschoren wenkbrauwen en haar op het voorhoofd.

Bij het stoppen van de auto worden we meteen belaagd door een groep vrouwen welke ons allerlei zelfgemaakte artikelen proberen te verkopen. In het dorp wat we bezoeken leven enkele honderden mensen. We wandelen het dorp rond in gezelschap van een groep vrouwen die zich steeds opdringeriger gaan gedragen. De looppaden in het dorp zijn verhard. De mensen leven hier in zelf gebouwde huizen, enkele huizen zijn zeer oud maar van de meeste huizen kun je zeggen dat ze vrij recente datum zijn gebouwd. De gids vertelt ons dat sommige gezinnen wel uit 10 of meer personen bestaan, man met vrouw en de rest zijn kinderen. Velen van de minderheidsgroeperingen in Vietnam kunnen niet lezen en schrijven. Sinds de komst van de toeristen hebben zij meer geld te besteden.
Nadat we het dorp hebben bekeken nemen we afscheid van de vrouwen en gaan in een naburig dorp lunchen in een lokaal restaurant.

Als we de lunch op hebben gaan we richting Sapa. We bezoeken er de plaatselijke markt waar zowel groenten, fruit als ook kleding en soeveniers worden verkocht. Na ongeveer een uur over de markt te hebben gelopen kopen we nog wat kaarten en de benodigde postzegels en gaan we terug naar de Lodge waar we nog enkele uren de tijd hebben om het reisverslag en de website bij te werken.

’s Avonds zijn we nog gaan dineren in het restaurant en na nog een lekker pilsje te hebben gedronken was het tijd om te gaan slapen.

27-oktober-2008

Vandaag staat in het teken van de treinreis van Lao Cai terug naar Hanoi. De trein vertrekt pas vanavond om 20.15 uur. We zullen rond de klok van 17.00 uur vertrekken richting Lao Cai. Tot die tijd hebben we vrij. Dus  vandaag kunnen we uitslapen.
Rond de klok van 8.30 uur gaan we ontbijten. Het weer zit al weer tegen. Het regent. Het uitzicht vanuit de kamer wordt weer bedorven door de mist die in het dal hangt. Na het ontbijt worden de koffers weer ingepakt en om 11.00 uur moeten we de sleutel van de kamer inleveren. Overdag verblijven we in het café. Tussen de middag is er nog een lunch en na wat gelezen te hebben gaan we rond de klok van 17.00 uur richting Lao Cai.
Halverwege  kregen we pech met de auto. De gasstang brak af. We dachten meteen al: Oh daar gaat de trein. Maar het valt allemaal reuze mee. De chauffeur slaagt erin de gas tijdelijk te herstellen en zo komen we toch nog op tijd aan op het station. We hebben nog even moeten wachten op de trein. Toen deze arriveerde hebben we afscheid genomen van onze gids en zijn de trein ingestapt voor een rit van ongeveer 300 km. Morgen vroeg komen we aan in Hanoi.

28-oktober-2008

Het is donker als de trein om 5.00 uur stopt op het station van Hanoi. Voordat we het station oprijden zien we de enorme drukte op de plaatselijke markt. Ongelooflijk voor die tijd van de dag. Later vertelt de gids ons dat de meeste mensen al voor 5.00 uur op staan.
De gids, die we in Hanoi hadden, kwam ons ophalen van de trein. Buiten het station staat de auto met de chauffeur al klaar. We stappen in en gaan richting het grote meer in Hanoi. Dus rond 6.00 uur lopen we al rond het meer, we zijn zeker niet de enigste. Vele inwoners van Hanoi komen hier elke morgen voor ochtendgymnastiek, tai-chi, meditatie of een andere vorm van bewegen. Langs het hele meer zijn ze actief zowel jong als oud.
Langzaam aan lopen naar het hotel waar we enkele dagen geleden onze bagage in bewaring hebben gegeven. Het hotel is al open en we kunnen onze bagage klaar maken voor de vliegreis.
Nadat we de bagage in de auto hebben geladen worden we door onze gids naar een plaatselijk eethuis gebracht. Hier eten we de bekende soep uit Vietnam: Pho. Dit is een noedel soep gevuld met o.a. kip, groenten en nog veel meer. De soep smaakt voortreffelijk. Dan worden we door de gids nog mee genomen naar een plaatselijk café voor een kop koffie of thee. Wij kiezen allemaal voor thee omdat de koffie in Vietnam heel erg sterk is en voor onze beleving niet te drinken is. Het is dan pas 7.30 uur.
Na genoten te hebben van het kopje thee wordt het tijd om richting vliegveld te gaan. De reisorganisatie heeft voor ons een vlucht geboekt naar Danang en niet zoals de bedoeling was naar Hué. Deze rit duurde ongeveer een uur.
Aangekomen op het vliegveld wordt er eerst ingecheckt zodat we alle bagage kwijt zijn. Daarna nemen we afscheid van de gids. We bedanken hem hartelijk voor zijn goede zorgen en aangename tijd de we hebben doorgebracht in Hanoi en gaan dan richting het vliegtuig.
Dit vertrekt op tijd en om 11.15 uur en na een reis van 606 km landen we op het vliegveld van het natte Danang. Hier regent het pijpenstelen.
We worden opgewacht door de gids en chauffeur. Zij zorgen ervoor dat de bagage in de auto wordt geladen en richting Hué gaan. We spreken, tijdens de 100 km lange autorit, het programma door voor de komende dagen. Bij Hué blijkt dat het weer hier niet beter is, zo mogelijk regent het er nog harder. In de straten staan diepe plassen met water (20-30 cm) en sommige huizen dreigen zelfs onder water te lopen. We besluiten vandaag niets meer te ondernemen en laten ons afzetten bij het hotel.
Na te hebben ingecheckt worden we naar onze kamers gebracht. Ik zeg wel kamers maar het zijn complete balzalen, zo groot en prachtig ingericht. Alleen al de badkamer is groter dan de slaapkamer van de meeste van ons thuis. Het is ronduit fantastisch.
De regen blijft deze middag maar vallen, er komt geen einde aan.
Rond etenstijd gaan we eerst borrelen in de cocktail bar. Met z’n allen onder de paraplu. De cocktail smaakte voortreffelijk en dan is het echt tijd om te gaan eten. Iedereen heeft wel trek want de soep in Hanoi was het laatste wat we gegeten hebben. Het eten is zeer smaakvol. Na het eten nog even de email gecheckt en contact gehad met de gids. Daarna is het tijd om te gaan slapen.

29-oktober-2008

’s Morgens bij het ochtendgloren worden we wakker. De zon schijnt, een schapenwolkje is te zien. Maar wat belangrijk is: het is droog. Maar helaas, dit blijkt maar van korte duur.
Een uur later regent weer het net zo hard als dat het gisteren ook heeft gedaan. Tijdens het ontbijt besluiten we toch om enkele excursies te gaan maken.
Rond 10.00 uur worden opgehaald door onze gids en haar chauffeur. Vandaag staat op het programma een soort citytour door Hué met een bezoek aan de graftombe van Tu Duc, de Koninklijke stad en de pagode van Thien Mu. De rest van het programma kan helaas niet doorgaan in verband met het slechte weer.
Als eerste bezoeken we de graftombe van Tu Duc. Hier zien we een indrukwekkende graftombe, gebouwd voor keizers van het Nguyen-dynastie. In dit complex bevindt zich ook o.a. een theater en de werkkamer van de koning.
Het tweede deel van het programma voor vandaag is een bezoek te brengen aan de Koninklijke stad ofwel “forbidden purple city” genaamd. Hier nemen we een kijkje in een deel van de verblijven waar de keizer met zijn hofhouding heeft geleefd. De bouwstijl is van Chinese stijl. Zowel de kleuren die zijn gebruikt (rood en geel) als wel de afwerking van de gebouwen duiden op Chinese invloeden (veel tierelantijnen).
Het derde deel van ons programma is een bezoek te brengen aan de pagode van Thien Mu. Dit is de meest bekende reglieuze pagode van Hué Bij deze pagode wordt o.a. de monnik herdacht die zich in 1963 in Saigon in brand heeft gestoken als protest tegen het communisme. Zijn auto, waarmee het de tocht van Hué naar Saigon heeft gemaakt in die tijd, staat hier ook tentoongesteld. Dit is het laatste onderdeel van het programma van vandaag. Het wordt tijd om terug te keren naar ons hotel.
Tijdens deze "citytour" is het geen minuut droog geweest en op weg naar het hotel worden de schuiven boven ons nog eens extra open getrokken.  Je begrijpt niet waar al dat water vandaan komt. We dachten dat we gisteren alles al gehad hadden maar helaas, boven hebben ze nog veel meer van dit vocht. 's Avonds lekker gaan eten en het koffer weer inpakken. Morgen gaan we verder naar Hoi-An.

30-oktober-2008

Het weer ziet er vandaag goed uit. Enkele wolken zijn er nog wel te zien. Het is erg vochtig, maar ja wat wil je na een paar dagen met van die regen.
Na het ontbijt worden de koffers weer ingepakt en in de auto geladen. Vandaag is ons reisdoel Hoi-An. Dit ligt op ongeveer 130 km afstand, zo’n 3 tot 4 uur rijden. Onderweg stoppen we boven op de Hai-Van Pas. Hier hebben we een mooi overzicht over de baai en zicht op DaNang. De volgende stop is Marble Mountains. Voordat we hier echter zijn aanschouwen we eerst nog de mooie stranden van DaNang, de vissers die aan het vissen zijn in de baai en de bedrijvigheid in de stad zelf. Bij Marble Mountain bezoeken we een soort winkel waar een grote verscheidenheid aan marmeren beeldjes wordt verkocht. Tevens eten we hier de taart op die Mariska voor haar verjaardag heeft gekregen van de gids. De marmeren beelden worden in deze streek gemaakt. Marble mountain staat bekent om zijn marmer.
De rit gaat daarna verder verder naar Hoi-An. Vanwege het goede weer, de zon schijnt nog steeds en het is erg warm, besluiten we om vandaag de citytour door Hoi-An te maken.
Hoi-An is een klein vissersdorpje. In het centrum staan oude koopmanshuizen. Hoi-An staat bekent om zijn kledingmakers. Je kunt hier een kostuum laten maken voor weinig geld. Vandaag laten opmeten en morgen wordt het kostuum in het hotel bezorgd.
In Hoi-An bezoeken we eerst de zijden weverij. Hier zien we hoe het zijden wordt gemaakt. Ook worden in deze weverij schilderijen geborduurd maar worden er kostuums gemaakt voor zowel mannen als vrouwen.
Nadat we in de weverij zijn uitgekeken gaan we richting de Japanse Brug met de daarbij behorende Japanse tempel, gevolgd door de Cantonese Assembly Hall. Daarna bezoeken we nog een oud huis in het centrum. Al enkele eeuwen is dit huis in het bezit van een familie. Dit huis is gelegen vlak aan de rivier. We worden rondgeleid door een lid van de familie en die laat ons zien dat een week geleden nog ongeveer 0.5 meter water in het huis stond. Enkele jaren geleden stond zelfs de hele onderverdieping onder water.
Na nog even genoten te hebben van de traditionele Vietnamese muziek in een plaatselijke gelegenheid lopen we via de markt naar de auto, waarna we het hotel op gaan zoek.
Het hotel, waar de komende 3 nachten zullen verblijven, ziet er even lux uit als ons vorige hotel. Prachtige kamers, prachtige tuinen en gelegen vlak aan zee. Een waar paradijs. We hebben nog even tijd om te gaan genieten van het mooie zwembad.
’s Avonds zijn we voor het eten nog even gaan borrelen. Het eten zelf was een buffet wat erg goed is verzorgd en zeer smakelijk is. De manager van het hotel vertelt nog dat het de laatste drie weken alleen maar heeft geregend. Vandaag hebben we dus geluk, de zon heeft de hele dag geschenen, of is het een voorbode voor het goede weer??
Dit is het voor vandaag weer. Morgen hopen we weer op net zo’n mooi weer als vandaag.

31-oktober-2008

Bij het ochtend gloren worden we wakker. De lucht is strak blauw, de zon komt net op en geeft een prachtig beeld op het strand te zien. Het strand wordt geëgaliseerd met een waterbuffel. Kortom het belooft een mooie dag te worden.
Nadat we hebben ontbeten worden we rond de klok van 8.00 uur opgehaald door de gids en chauffeur om naar My Son te gaan. My Son is een Hindoestaans tempelcomplex wat gebouwd is omstreeks de 10e eeuw. Het tempelcomplex is echter tijdens de oorlog in de jaren 60 verwoest door bommen van de Amerikanen. De rit daar na toe duurt ongeveer 1½ uur.
Bij aankomst in My Son kunnen we niet met de auto bij de ruines komen. De auto moet op ongeveer 1½ km afstand worden geparkeerd. De rest moeten we lopen. Bij de ruines aangekomen staat een orkestje de traditionele Vietnamese muziek te spelen in een tent. Ook is er een traditionele dansuitvoering.
Van de ruines zelf is nog maar weinig over. Van het hele tempelcomplex staan nog wel gedeelten overeind maar alles is zwaar beschadigd. Het complex bestond eerst uit 79 gebouwen. Verschillende bomkraters zijn nog zichtbaar.
Na het tempelcomplex te hebben bekeken gaan we terug naar het hotel in Hoi-An. Onderweg stoppen we nog bij een lokaal huis. Hier wordt door de vrouw des huizes rijstpapier gemaakt. We worden daar gastvrij ontvangen en uitgenodigd om alles te komen bekijken. De vrouw was net bezig met het maken van het rijstpapier. Dit doet ze in de stal, waar ook de varkens, konijnen, vissen, eenden etc. leven. Na rondgkeken te hebben en wat van het rijstpapier te hebben geproefd gaan we weer verder richting Hoi-An waar we door de gids en chauffeur bij het hotel worden afgezet. We nemen afscheid van hen en bedanken ze voor de goede zorgen. Overmorgen komt er een andere chauffeur en gids om ons naar het vliegveld te brengen.
Omdat het nog vroeg in de middag is hebben we nog tijd genoeg om ons te ontspannen aan het zwembad van het hotel. Immers het weer is nog steeds goed. Het is warm en benauwd vandaag.
Vanavond gaan we weer lekker eten, morgen hebben we vrij. Hopelijk is het morgen ook weer zo´n mooi weer. Regen hebben we de afgelopen dagen genoeg gehad.

 1-november-2008

Omdat we gisteren vroeg zijn gaan slapen zijn we vandaag al weer vroeg wakker. Bij het openslaan van de gordijnen schijnen de zonnestralen onze kamer binnen. De lucht is blauw, geen wolkje te bekennen. Alle ingrediënten zijn dus aanwezig voor een mooie dag. Vandaag is er geen programma gepland en dus zijn we vrij in ons doen en laten.
Op weg naar het restaurant voor het ontbijt merken we al hoe heet het eigenlijk is. Van dat kleine stukje lopen is ons shirt al nat van het zweet.
De  enigste oplossing hiervoor is om vandaag lekker te gaan luieren aan het zwembad. Af en toe een frisse duik, een boek en op z’n tijd wat drinken.
’s Middags als de temperatuur wat is afgenomen springen we op de fiets om wat van de directe omgeving van het hotel te gaan bekijken.

Bij terugkomst is het douchen en eten. Bij het diner is vandaag ook een dansvoorstelling. Deze wordt opgevoerd door vier Vietnamese meisjes. Na de voorstelling gaan we terug naar de kamer en valt voor vandaag het doek.

2-november-2008

Bij het ontwaken ziet het er vandaag buiten wat somberder uit. Het balkon is nat, dus het heeft vannacht geregend. De zon is in geen velden of wegen te bekennen, dikke wolken hangen ervoor. Vandaag gaat de reis verder naar Ho Chi Minh Stad ofwel het oude Saigon. Rond 11.00 uur worden we opgehaald door de gids en chauffeur en deze brengen ons naar het vliegveld. Op het vliegveld aangekomen moeten nog een dik uur wachten voordat we in het vliegtuig kunnen. Het vliegtuig vertrekt goed op tijd.
Aangekomen in Ho Chi Minh Stad (Saigon), na een vlucht van bijna 1000 km, is het erg  bewolkt. Nadat we de koffers van de lopende band hebben afgehaald ontmoeten we bij den de uitgang onze gids voor de komende dagen en chauffeur. De bagage wordt ingeladen en we gaan richting het centrum naar het Re-unification Palace.

Inmiddels is het hard gaan regenen. Binnen de kortste tijd staan de straten blank.

In het Re-unification Palace worden we rondgeleid door onze gids. De president van Zuid-Vietnam heeft hier tijdens de oorlog gewoond. Vanuit dit paleis is de oorlog tegen Noord-Vietnam gecoördineerd. Alle kamers zijn nog in originele staat of zijn gerestaureerd naar originele staat. Ook is er onder in het gebouw een bunker waar nog allerlei communicatie apparatuur e.d. staat opgesteld uit die tijd.

Na de bezichtiging worden we door de gids en chauffeur naar ons hotel gebracht. Dit is gelegen midden in het centrum van Saigon. We krijgen onze kamers toegewezen. Deze zijn minder lux als in de voorgaande hotels, maar we kunnen het er gemakkelijk volhouden voor de komende 2 dagen dat we hier verblijven.
Vanavond vroeg naar bed want morgen vroeg loopt wekker weer in alle vroegte af.

3-november-2008

Vandaag loopt de wekker rond 6.00 uur af. De gids wil vandaag vroeg vertrekken. Op het programma staat vandaag o.a. een bezoek aan de Cu Chi tunnels en aan Tay Ninh, hier staat een tempel van de Cao Dai.
Eerst even snel ontbijten en om 7.30 uur meldt de gids zich, samen met de chauffeur, en gaan we op pad.

Eerst nog even wat achtergrond informatie over Saigon zodat iedereen zich kan inleven in de situatie waarin we terecht komen. Deze stad telt 8 miljoen inwoners, 400.000 auto’s en 5 miljoen bromfietsen. Met deze gegevens in ons achterhoofd mengen we ons in het zeer chaotische verkeer van Saigon. Je weet niet wat je overkomt. Als je denkt dat Hanoi al druk is, in Saigon weet je dan echt niet wat je ziet. Bromfietsers misschien wel 10 naast elkaar en een file van meer dan 100 meter wachten voor een stoplicht. Wanneer het stoplicht groen wordt gaat iedereen tuterend zijn/haar weg in het verkeer. De ene rijdt recht door, de ander slaat links af en weer een ander gaat rechts af. Een grotere puinhoop hebben we nog nooit gezien.

Nadat we ons door het chaotische verkeer hebben heen geworsteld komen op de Highway die ons al snel buiten de stad brengt richting de Cu Chi tunnels. Deze liggen op ongeveer 70 km van Saigon. De rit er naar toe duurt dan ook ongeveer 1½ uur.
Aangekomen bij de Cu Chi tunnels zijn we bijna de eerste bezoekers. Dit is wel fijn omdat we dan nergens hoeven te wachten en op ons gemak foto’s kunnen nemen.
De Cu Chi tunnels zijn op 3 levels gegraven, en alleen maar ’s nachts. Het zand uit de tunnels werd door vrouwen weggebracht naar de rivier die ongeveer 1 km verder lag. Dit gebeurde in manden. De ingang van de tunnels is zo gecamoufleerd dat deze niet te onderscheiden zijn. De tunnels zijn door de Vietcong gebruikt in hun strijd tegen Zuid-Vietnam en de Amerikanen. Wij, als Europeanen kunnen er niet in. De ingang alleen is al heel smal, om nog maar niet te spreken over de tunnels zelf.
Speciaal voor de toeristen is een tunnel aangepast, breder gemaakt, om een idee te krijgen hoe de Vietcong hier in heeft geleefd. Als je door deze tunnel kruipt ervaar je hoe smal en laag deze tunnels zijn.
Het bezoek aan de Cu Chi tunnels heeft ons een goede indruk gegeven van de eindeloze en zinloze strijd die in Vietnam is gestreden en waarbij vele mensen het leven hebben gelaten.
De volgende bestemming van deze dag is tempel van de Cao Dai in Tay Ninh. Dit ligt vlak bij de grens met Cambodja op ongeveer 70 km rijden van Cu Chi.
In de tempel van de Cao Dai begint om 12.00 uur een ceremonie die we graag bij willen wonen om zo een indruk te krijgen over de Cao Dai.
Een half uur van te voren arriveren we ter plaatse en kunnen nog op ons gemak rondkijken in de tempel. Veel leden van de Cao Dai zijn reeds aanwezig om straks deel te nemen aan de ceremonie. De tempel is als het ware opgesplitst in 2 helften. Bij de ene helft mogen de vrouwen naar binnen en bij de andere helft mogen de mannen naar binnen. Dit geldt overigens alleen maar voor leden van de Cao Dai.
Om de tempel te betreden moeten we de schoenen uitdoen. Binnen in de tempel mogen niet over het middelste vlak lopen. Dit wordt streng gecontroleerd. De tempel is als het ware opgebouwd als een trap. Elke trede gaat naar een hoger niveau. Het hoogste niveau is een soort altaar met daarboven een oog en de zon.
Bij het begin van de ceremonie komen alle leden de tempel binnen, vooraf gegaan door de “priesters” onder de klanken van een soort combo en zang van een koortje. Mannen en vrouwen zijn gescheiden. Wat de ceremonie precies inhoud en hoe lang deze duurt is bij ons onbekend. Wij zijn, voordat de ceremonie is afgelopen, vertrokken uit de tempel.
Na dit bezoek aan de tempel gaan we lunchen in een plaatselijk restaurant. Zoals al eerder is voorgekomen denkt men in Vietnam dat je moet eten voor de honger die je misschien krijgt. Men zet heel de tafel vol met diverse gerechten, zoveel dat we ’s avonds geen honger meer hebben.
Na het eten gaan we terug naar Saigon, een rit van ongeveer 100 km. Onderweg bezoeken we nog een rubber plantage.
In Saigon aangekomen gaan we weer verder met de citytour van gisteren en bezoeken achtereenvolgens de Notre Dam (katholieke kerk), het oude postkantoor, het operahuis en de City Hall. Vervolgens worden we afgezet bij ons hotel. Dit is het einde van een indrukwekkende dag waarbij de weergoden ons goed gezind zijn. Het is de hele dag droog gebleven met een temperatuur van ongeveer 30ºC. Hopelijk zijn de volgende dagen net zo.

4-november-2008

Gelukkig kunnen we vandaag wat langer slapen, al is het maar een ½ uur langer dan gisteren. Om 8.00 uur wil de gids graag vertrekken en dan is het dus ook wel zo handig dat wij meegaan. Eerst even ontbijten en de rekening betalen. De bagage wordt in de auto geladen en dan gaan we op weg richting het zuiden naar Can Tho. Deze plaats ligt midden in de Mekong Delta.
Voordag we Saigon verlaten brengen we eerst nog een bezoek aan Chinatown, de Chinese wijk van Saigon. Daar kijken we rond in een tempel van het Taoïsme. Zoals in zoveel Chinese tempels zijn hierin veel details verwerkt aan de muren, plafonds e.d.
Hierna wordt definitief koers gezet naar het zuiden. Een rit van ongeveer 100 km zal ons brengen in Can Tho.
Voordat we in Can Tho zijn stappen in Cai Be aan boord van een boot voor een tocht over de Mekong rivier. De boot hebben we voor ons zelf samen met de gids en bemanning. Tijdens deze boottocht bezoeken we een winkel waar rijstpopcorn wordt gemaakt en de “floating market” (drijvende markt). Vanuit de hele omgeving komen de mensen naar deze markt toe om hun koopwaar te verhandelen. Verder gaat de boottocht over een zijrivier van de Mekong rivier. Hier zien we hoe de plaatselijke bevolking aan het vissen is, hoe de huisvrouwen de was doen in de rivier en hoe het eten wordt gewassen met water uit de rivier.
Onderweg wordt aangelegd bij een landhuis waar we lunchen. Dit landhuis is zeer chique ingericht in de franse stijl van rond 1900. De lunch is zeer uitgebreid en we eten o.a. olifantenoorvis, een specialiteit uit Vietnam die echt is aan te bevelen. Nadat we de lunch op hebben stappen we weer aan boord en gaan richting een eiland in de Mekong Delta, waar we een fietstocht maken van ongeveer drie kwartier. Tijdens de fietstocht waren de weergoden ons minder goed gezind. Twee keer komt de regen naar beneden. Het waren geen lange buien, maar toch moeten we er voor schuilen. Tijdens de fietstocht komen we op allerlei plaatsen achteraf, waar je normaal niet komt als toerist maar ook zien we diverse inheemse vruchten groeien aan bomen.
Op het einde van de fietstocht worden de fietsen weer aan boord geladen en gaan we richting Vinh Long. Hier staat de auto op ons te wachten om ons naar het hotel in Can Tho te brengen, een rit van ongeveer 55 km.
De autorit gaat over de grote Highway van Vietnam. Maar ook hier weer is het verkeer een grote puinhoop. Het zelfde straatbeeld wat we eerder elders in Vietnam ook al hebben gezien.
Wanneer we bijna bij het hotel in Can Tho zijn moet we de Mekong rivier nog oversteken. De brug is nog in aanbouw pas in 2010 klaar en dus moeten we met de veerboot naar de overkant. Maar om bij de veerboot te komen heeft nogal wat voeten in de aarde. We moeten aansluiten in een file van bussen, vrachtauto’s, personenauto’s en motoren. Voor het afleggen van de laatste kilometer voordat we kunnen inschepen, zijn we toch al gauw een drie kwartier onderweg. Die laatste kilometer gebeurd er van alles. Van auto’s en bussen die proberen voor te dringen en dan heel de weg blokkeren, bromfietsers die in de diepe plassen water komen vast te zitten, tot aan dat gehandicapte mensen die proberen om wat geld bij elkaar te schooien. Het is een drukte van jewelste. De ongeveer tien veerboten varen af en aan en nog kunnen ze het vele verkeer niet aan.
Eindelijk zijn we aan de overkant en komen aan bij ons hotel. Na ingecheckt te hebben en de bagage op de kamer te hebben gezet gaan we nog even borrelen en een hapje eten. Daarna is het tijd ons bed op te zoeken want morgen loopt de wekker weer vroeg af. Het is het einde van een lange maar ook hele mooie dag waarin we veel gezien hebben van het mooie Vietnam.

5-november-2008

Vandaag is het weer vroeg dag. Om 6.00 uur loopt de wekker af. We staan vandaag zo vroeg op om de floating markt van Cai Rang te gaan zien.
Om 6.30 uur vertrekken we samen met de gids in een boot richting deze markt. Het is ongeveer een half uur varen. Op deze markt wordt vooral voedsel verhandeld. Je moet dan denken aan fruit, groente maar ook rijst e.d. Ook varen er bootjes rond waarmee mensen koffie, thee en andere drankjes proberen te slijten aan de kooplui en toeristen. In tegenstelling tot de floating markt van Cai Be vindt de handel hier plaats vanaf grotere boten. In Cai Be is dit vanaf kleine bootjes.

Aangekomen bij de markt is het een drukte van jewelste. Op veel boten zijn mensen bezig om hun waar aan de man te brengen. Druk wordt er onderhandeld over de prijs, en als beide partijen het eens zijn worden wordt de koopwaar overgeladen van de ene boot op de andere boot. Het is echt een leuk schouwspel om dit alles te aanschouwen. Nadat we nog een ananas hebben gekocht en opgegeten keren we terug naar het hotel.
Intussen is de temperatuur aardig opgelopen. Het wordt benauwd. De lucht is helder blauw. Het belooft dus weer een mooie maar ook warme dag te worden.
Nadat we het ontbijt ons goed hebben laten smaken worden de koffers weer gepakt en ingeladen in de auto. De rekening wordt betaald en de reis wordt vervolgd richting Chau Doc, een rit van ongeveer 180 km. Het is weer erg druk op de weg, dus opschieten lukt niet.
Onderweg stoppen we bij Binh Thuy, een dorpje waar de gehele bevolking leeft van de bamboe. Er worden diverse artikelen van bamboe gemaakt die op de lokale markten worden verkocht. Je moet dan denken aan manden, matten e.d. We lopen door het dorp en krijgen een goede indruk hoe deze mensen leven.
Na het bezoek aan Binh Thuy gebruiken we de lunch in een plaatselijk restaurant. Daarna gaat het weer verder richting Chau Doc.
Aangekomen in Chau Doc bezoeken we eerst de tempel van Xu Lady en de tempel van Thoia Tgoc Hau. Beide tempels spelen een grote rol in het dagelijks leven van de lokale bevolking. Vele dingen worden geofferd of uit dankbaarheid geschonken. Voor het laatste moet je denken aan kleding, parelsnoeren, goud e.d. Geofferd worden er o.a. bloemen, fruit e.d. Opvallend is dat er ook artikelen zijn geschonken door mensen uit de USA, maar ook uit andere landen.
We lopen nog een stukje over de markt hebben en nadat we deze bekeken hebben gaan we naar ons hotel.
Na ingecheckt te hebben en de bagage op de kamer te hebben gezet, duiken we nog even het zwembad in om af te koelen. Dit is echter maar van korte duur. Donkere wolken pakken zich samen boven ons en al snel vallen de eerste regendruppels. De bui maakt een einde aan de zwempartij. ’s Avonds, eerst even borrelen aan de bar en dan eten. Daarna valt het doek voor vandaag.
Chau Doc is gelegen vlak bij de grens met Cambodja. Morgen steken we de grens over.

6-november-2008

Om half zes loopt de wekker af. Wat een tijd om op te staan. Het is net of dat er geen dag meer komt. Maar ja, je moet er wat voor over hebben om iets te kunnen zien van het land. De bestemming voor vandaag is Phnom Penh, hoofdstad van Cambodja. De reis gaat dit keer niet per auto maar per speedboot, een tocht van ongeveer 180 km over de Mekong Rivier. Na het ontbijt moet de rekening nog eerst worden betaald en dan is het tijd om ons te melden bij de speedboot. De bemanning wacht al op ons.
Om 6.45 uur gaan we aan boord en vertrekken we richting Cambodja. We  hebben een boot voor ons alleen, samen met een gids en de bemanning. Met een snelheid van ongeveer 45 km/uur snelt de boot over het water. Het weer ziet er vandaag goed uit. Het is licht en de zon breekt langzaam door. De temperatuur loopt ook al op richting de 32ºC of misschien iets warmer. Onderweg zien we vissers druk in de weer hun netten op te halen of uit te zetten. De huizen langs de rivier staan op palen of zijn drijvend. Vrouwen zijn bezig met de huishoudelijke karwijen zoals afwassen, wassen, schoonmaken van het voedsel e.d. Ook dit gebeurt in de rivier.
De rivieren waarover we varen zijn allemaal erg breed.
Aangekomen aan de grens moet eerst het visum worden geregeld. Dit doet de gids. Ook onze koffers worden van boord gehaald om gecontroleerd te worden. Even later komen ze weer terug. Wat ze er nu mee hebben gedaan is ons niet duidelijk. Ze zitten namelijk allemaal op slot, en kunnen dus zonder onze toestemming niet geopend worden. Het passeren van de grens neemt in het totaal 45 minuten in beslag.
Nadat alle papieren zijn geregeld zwaaien we Vietnam vaarwel en gaat de tocht weer verder richting Phnom Penh, de eindbestemming voor vandaag. Rond 11.30 uur leggen we aan in Phnom Penh. Hier worden we opgewacht door een hoop mensen, waaronder onze gids en chauffeur, die ons meenemen naar het hotel.
Aangekomen in het hotel bespreken we het programma voor morgen en overmorgen en checken ons in.
Onze kamers is men aan het schoonmaken, dus moeten we nog even wachten  voordat we op onze kamers kunnen. Na een tijdje gewacht te hebben worden we naar de kamers gebracht.
Wat een grote kamers, voorzien van alle luxe met een mooi uitzicht over de stad en de rivier. Vandaag is het lekker relaxen, morgenvroeg komt de gids ons halen voor een tour door Phnom Penh.

7-november-2008

Om 8.30 uur komen de gids en chauffeur ons van het hotel halen voor een citytour door Phnom Penh. Vooraf hebben we eerst ontbeten. Voor de eerste keer geen buffet maar gewoon bestellen.
Het weer ziet er uitstekend uit, licht bewolkt, warm (33ºC) en zonnig.
Het programma van vandaag heeft nogal wat tegenstrijdige onderdelen. Alle onderdelen hebben wel te maken met de geschiedenis van Cambodja.
We starten met een bezoek aan het koninklijk paleis. Het paleis is vlak bij het hotel gelegen en we zijn dan ook niet lang onderweg. Het verkeer valt hier, als je het vergelijkt met Vietnam, wel mee. De chaos is niet zo groot.
Nadat de gids de entree heeft betaald komen we via de toegangspoort in de paleistuin. Een prachtige tuin, waarin diverse prachtige gebouwen staan. Een beetje te vergelijken met het Grand Palace in Bangkok. De gebouwen worden o.a. nog gebruikt voor de ontvangst van staatshoofden en regeringsleiders. De koning zelf wordt achter deze gebouwen in een apart paleis, wat afgeschermd wordt door hekken maar niet extra wordt bewaakt. Hij is thuis, want de vlag hangt uit. Alle gebouwen zijn even mooi versierd. Ook binnen in de diverse gebouwen is een rijkdom te zien aan goud en diamanten.
Na alles te hebben bekeken gaan we verder naar de Zilveren Pagode ofwel de Pagode of the Emerald Buddha. Dit is de tempel, speciaal voor de koning, waar hij kan bidden en/of mediteren. In de vloer van deze tempel zit zilver verwerkt. Monniken vind je niet in deze tempel.
Het volgende doel in de citytour is het Nationaal Museum. We worden rondgeleid door een speciale gids die aan het museum is verbonden. Zij vertelt over de geschiedenis van Cambodja tot aan vanaf het begin tot aan de 17 of 18e eeuw. Eerst was er het hindoeïsme en later werd dit verdrongen door het boeddhisme.
Hierna stoppen we bij de Wat Phnom, een boeddhistische tempel welke boven op een heuvel staat.
Tot nu toe hebben we de zonnige kant bekeken van de Cambodjaanse geschiedenis. Vanaf nu zal het anders worden. Het volgende stuk is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja. Dit heeft alles te maken met het regime van Pol Pot met zijn Rode Kmer.
We bezoeken het Tuol Sleng museum. Dit staat beter bekent als gevangenis S-21. Tijdens het regime van Pol Pot zijn hier veel onschuldige burgers gemarteld. Niemand is hier levend uitgekomen. We bekijken de cellen waarin de gevangenen werden vastgehouden en gemarteld, de martelwerktuigen en luisteren naar de gids die verteld hoe het er werkelijk aan toe is gegaan. Je wordt er gewoon onpasselijk van. Dat in de twintigste eeuw zoiets nog op de aardbol heeft plaatsgevonden is werkelijk ongelooflijk.
Ons laatste bezoek van vandaag betreft Choeng Ek, beter bekent als de Killing Fields. Hier werden de gevangenen uit S-21, die nog geen zelfmoord hadden gepleegd, naar toe gebracht en op beestachtige wijze vermoord. Ook vrouwen en kinderen werden op dezelfde beestachtige wijze omgebracht. Vele massagraven zijn hier, nadat het regime van Pol Pot was omver geworpen in 1978, gevonden. Omstreeks 17000 mensen zijn hier vermoord.
Na al deze ellende te hebben bekeken gaan we terug naar het hotel. We genieten ’s avonds van een borrel en het diner. Morgen verlaten we Phnom Penh en gaan op weg naar Siem Reap, onze laatste bestemming van deze vakantie voordat we weer terug keren naar Nederland.

8-november-2008

Vandaag verlaten we Phnom Penh en gaan naar ons laatste station van deze vakantie Siem Reap. Om 7.45 uur worden we door de gids en chauffeur opgehaald en zij zullen ons naar het vliegveld brengen wat gelegen is even buiten de stad.
Eerst nog even ontbijten, de rekening betalen en dan zijn we reisvaardig. De koffers worden weer in de auto geladen en de chauffeur zoekt zich een weg door het toch wel chaotische verkeer van Phnom Penh. Na een rit van ongeveer een half uur arriveren we bij het vliegveld. Hier nemen we afscheid van de gids en chauffeur en gaan in de rij staan op in te checken. We moeten nog een dik uur wachten voordat we aan boord kunnen van het vliegtuig. Dit heeft ook nog eens een half uur vertraging dus alle wachttijden worden alsmaar langer.
Een half uur te laat vertrekt het vliegtuig voor een vlucht van ongeveer 300 km, dus ongeveer een half uur vliegen.
Voordat het vliegtuig op hoogte is kan beginnen met dalen.
Aangekomen in Siem Reap moeten we even wachten op onze bagage. Hier hebben ze geen lopende band, maar elk koffer wordt apart de bagageontvangst hal in gesjouwd. Gelukkig is het vliegtuig niet zo groot en bij een van de laatste koffers komen ook de onze naar binnen.
Hierna zoeken we de uitgang op waar onze gids en chauffeur voor de komende 3 dagen op ons staan te wachten. De koffers worden weer in de auto geladen en we gaan richting het hotel, tenminste dat denken we. Bij een hotel aangekomen worden de koffers weer uit de auto geladen en wij gaan ons inchecken. De gids neemt afscheid van ons. We zullen hem morgen weer zien. Maar wat blijkt nu, bij het inchecken staan onze namen niet op de gastenlijst, en wat blijkt we zijn bij het verkeerde hotel afgezet.
De medewerker van het hotel belt de gids weer op dat hij ons moet komen halen. Na een kwartier gewacht te hebben arriveert de gids weer. Hij verontschuldigt zich, de bagage wordt weer ingeladen en we worden uiteindelijk naar het goede hotel gebracht. Hier worden we ontvangen door het hotelpersoneel. Bij het inchecken ontvangen we allemaal een sjaal als welkomstgeschenk. Een leuk gebaar. We worden naar onze kamers gebracht en hebben voor de rest van de dag niets meer te doen. Een beetje rondlopen in de stad, wat luieren aan het zwembad. En wat een rust. Vandaag eens geen geluiden van voorbij razende auto’s en toeterende bromfietsen. Vanavond wat borrelen en lekker eten. Morgenvroeg gaan we de tempels van Angkor bezoeken.

9-november-2008

De wekker gaat vanmorgen pas om 7.00 uur. We kunnen dus uitslapen. Eerst even ontbijten. Om 8.30 uur komt de gids en chauffeur ons halen om te gaan kijken bij ’s werelds grootste religieuze tempelcomplex Angkor.
Angkor is een oude stad waarin vele tempels staan, en waarvan de Angkor Wat de grootste is. In Angkor hebben vroeger ongeveer 10 miljoen mensen gewoond.
De lucht is stralend blauw, het belooft dus weer een mooie dag te worden.
We gaan op weg en nadat we door de vele plassen, onder gelopen straten e.d. zijn gereden komen  we bij de toegangspoort van Angkor. Hier moeten we allemaal op de foto voor het verkrijgen van een toegangspas en natuurlijk moeten we betalen.
De rit gaat weer verder richting de eerste bestemming van vandaag nl. Angkor Wat. We moeten aansluiten in een file van auto’s en bussen. Het is hier heel druk met bezoekers. Deze zeer grote tempel wordt omgeven door een soort gracht, welke wel wat breder is als een gracht bij ons. Het is een imposant gezicht.
Delen van de tempel zijn zwaar beschadigd tijdens de oorlog of zijn vervallen gedurende de tijd. Diverse gespecialiseerde bedrijven afkomstig uit o.a. Frankrijk en Duitsland zijn bezig het complex te restaureren wat een gigantisch werk is. Prachtig is het om te zien zijn de details die zijn aangebracht d.m.v. beeldhouwerwerken die je vindt door heel de tempel.  Ook de tuin van het complex is mooi aangelegd. Nadat we een gedeelte van de tempel hebben bekeken gaan we verder naar de volgende tempel namelijk Angkor Thom.
Deze tempel is wat later gebouwd als de Angkor Wat en ook hier is men druk bezig deze te restaureren. Deze tempel heeft 54 torens die de toenmalige 54 provincies representeren. Iedere toren heeft vier gezichten.
Na het bekijken van deze tempel is het tijd geworden voor de lunch, wij zelf hebben geen honger maar de gids en chauffeur moeten eten. Het is inmiddels zo warm geworden dat we zelf dorst hebben en drinken wat in het restaurant.
Na een half uurtje is iedereen weer voldaan en gaan we naar de volgende tempel op onze lijst namelijk de Ta Prohm. Dit is een tempel die nog gedeeltelijk is overwoekerd door het oerwoud. Echt indrukwekkend om te zien hoe grote bomen, teakbomen van misschien wel 80 meter hoog, met reusachtige wortels zich vast geworteld hebben op de overgebleven muren van de tempel.
Na het bekijken van deze tempel gaan we richting hotel. De gids leidt ons nog even langs de Bakong tempel maar dan is het de hoogste tijd om terug te keren naar het hotel. Iedereen van ons heeft voor vandaag genoeg tempels bekeken.
Vanavond is er een barbecue in het hotel, morgen komt er weer een dag, al is dat onze laatste dag voordat we weer terug komen naar Nederland.

10-november-2008

Ons laatste vakantiedag in Cambodja. Op het programma staat een fietstocht en een boottocht. Hiervoor zal de gids ons rond 8.30 uur komen ophalen.
Het weer is bewolkt. De temperatuur is aangenaam. Het ontbijt heeft goed gesmaakt. Kortom we zijn er helemaal klaar voor. Nog even wachten tot we gehaald worden. Iedereen is mooi op tijd en we gaan op weg naar het vertrekpunt van de fietstocht, Angkrong. We worden opgewacht door een aparte fietsgids, die ons zal begeleiden vandaag wanneer we op de fiets zitten.
Ieder van ons krijgt een mountainbike en we gaan op weg. We rijden echt door  het platte land van Cambodja. We zien hoe de plaatselijke bevolking hier leeft. Veel huizen staan op palen, te voorkoming dat ze onderlopen als het water hoog staat. Opvallend is wel dat alle huizen van een behoorlijke afmeting zijn, niet de kleine hutjes die we gezien hebben in Vietnam maar een behoorlijke grootte. Veel vee, koeien honden etc. lopen rond de huizen. Het pad waarover we moeten fietsen is soms een grote modderpoel.
Op het einde van de fietstocht wacht de boot op ons. De fietsen worden weer in een auto geladen, de lunchpakketten  worden aan boord gebracht.
Nadat we zijn ingestapt steekt de boot van wal. De tocht voert door een soort Biesbosch-achtig landschap. Veel rijstvelden zijn onder water gelopen door de hoge waterstand. Nu wordt hier door de plaatselijke bevolking gevist.
Nadat we ongeveer een half uur hebben gevaren komen we terecht in een drijvend dorp. De enige manier waarop deze mensen zich kunnen verplaatsen is per boot. Mooi is te zien hoe de varkens en ander vee in een soort kooi op een drijvend vlot staan.
Na dit drijvend dorp te hebben bekeken gaan we verder en komen op het Tonlé Sap meer. Een erg groot meer wat bij hoogwater wel vijf keer in grootte kan toenemen. Na een dik uur varen, waarbij we alleen water zagen met aan de kant wat bomen komen we aan in Kampong Klaing. Dit is ook  een drijvend dorp. Hier gebruiken we aan boord onze lunch. Daarna varen we door het dorp heen op weg naar de plaats waar de auto staat.
Na van boord te zijn geklommen klimmen we weer op onze fietsen en onder leiding van onze fietsgids fietsen we naar Dam Dek, een tocht van ongeveer 12 km. Dit keer is de weg goed berijdbaar. De gids vertelt dat bij hoog water de weg onder loopt en de lokale bevolking m.b.v. vrachtauto’s in veiligheid wordt gebracht. Inmiddels is de zon gaan schijnen en wordt het wat warmer. Langs de weg zien we een verscheidenheid van huizen. Het ene huis staat op palen en is gemaakt van bamboe, terwijl een ander huis is gemetseld. Echt een groot verschil dus.
In Dam Dek nemen we afscheid van onze fietsgids en gaan we met de auto richting Siem Reap, een rit van nog ongeveer 1 uur. We worden afgezet bij het hotel.
In Siem Reap is de bevolking druk bezig met de voorbereidingen voor het Waterfeest, wat op 11 november begint. Men viert dan dat de stroming van  het water van de Mekong wordt omgedraaid. Dit proces gebeurt twee keer per jaar.
Een maal per jaar is het waterfeest. Hierbij worden versieringen aangebracht aan de oever van de rivier en er worden roeiwedstrijden gehouden. In een boot zitten en/of staan dan 22 vrouwen of mannen. Vandaag zijn deze teams druk aan het trainen voor de wedstrijden van morgen. Helaas kunnen we dit niet mee maken. Morgen vertrekt het vliegtuig naar Kuala Lumpur en later die avond naar Amsterdam.
Vanavond nog een keer genieten van het heerlijke eten. Aan alle mooie dingen komt helaas een eind.

11-november-2008

Bij het ontwaken klinkt de muziek vanaf de rivieroever. De lokale bevolking viert vandaag het waterfeest. Vandaag wordt het voor ons een dag van wachten, een stukje vliegen en dan nog eens wachten. De koffers zijn gepakt, het ontbijt is al op. Het wachten is op de gids en chauffeur. Zij komen rond 10.30 uur en brengen ons naar het vliegveld.  Aangekomen op het vliegveld moeten we checken ruim twee uur wachter voordat we kunnen inchecken. Daarna is het nog eens 2 uur wachten op het vertrek van het vliegtuig naar Kuala Lumpur. In Kuala Lumpur moeten we vijf uur wachten voordat we definitief richting Nederland kunnen afreizen.

12-november-2008

05.30 uur. We zijn weer terug in Nederland. Helaas komt aan alles een einde, dus ook aan deze vakantie. Het leven van alledag gaat weer beginnen.
We hebben genoten van elke minuut die wij in Vietnam en Cambodja zijn geweest. Prachtig landen, veel natuurschoon, vriendelijke mensen en lekker eten. De reis, zoals we deze hebben gepland, is naar volle tevredenheid verlopen. Alles klopte, kortom het was geweldig.
De mensen van Sinja Travel hebben een goed stuk werk afgeleverd.